Als vervolg op mijn vorige bericht over de oude concrete poëzie, plaats ik hier een hedendaags concreet gedicht. Zo concreet dat tekst, beeld en geluid samenvallen. Een audiovisuele presentatie van de TEKST van een voordracht, als u mij nog kunt volgen.
Dit filmpje is gemaakt door een jonge cameraman, Michiel van Zummeren, die het vak serieus neemt. Met eenvoudig witte letters op een zwarte ondergrond geeft hij de dynamiek van de rap feilloos weer. Vooral de timing is bewonderenswaardig. Het ziet er vrij simpel uit, maar wat moet dit complex geweest zijn.
Zo zie je maar dat een concreet gedicht over een paard niet per se de vorm van een paard hoeft aan te nemen. Ook zonder paard kun je heel concreet zijn.
Jammer dat het maar zo kort is. Slechts 23 seconden.
(Trouwens ook jammer dat het zo rottig wordt afgebroken, het is letterlijk een fragment...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten