Kinderachtig

Deze blog heet niet voor niets ZIEgedichten. Het gaat mij vooral om de combinatie van taal en beeld. Die is tegenwoordig een stuk interessanter dan vroeger. Wij leven in een beeldcultuur, in het dagelijks leven moeten teksten tot een minimum worden teruggedrongen.

Van de overload aan informatie die wij dagelijks over ons heengestort krijgen, blijven slechts enkele flarden hangen. Meestal de beelden, vaak ook termen en soms wat pakkende zinnen.

Met de term concrete poëzie wordt meestal bedoeld dat de vorm van het neergeschreven gedicht onderdeel is van de betekenis. De manier waarop het is opgeschreven, geeft het gedicht betekenis.



Als je kijkt naar de eersten die met dit idee aan de slag gingen, de modernisten aan het begin van de 20ste eeuw, zoals de Franse dichter Guillaume Apollinaire, kun je niet anders dan concluderen dat we nog altijd vooruit gaan.
Ach, die mannen hebben het ook allemaal moeten uitvinden, en zonder hen zouden we niet zijn waar we nu zijn, maar om eerlijk te zeggen doet hun concrete poëzie tegenwoordig gedateerd, om niet ronduit te zeggen -kinderachtig- aan.

Zijn Eiffeltoren is nog wel aardig, humoristisch ook, en zou in een fleurig lijstje gevat, niet misstaan op de wc. Zijn concreet gedichtte paard echter, is tegenwoordig nauwelijks meer dan leerstof voor het basisonderwijs. Voor de docent te gebruiken als voorbeeld, als hij de kinderen de opdracht geeft een CONCREET gedicht te maken.

Niet mee eens? Reageer!