Hij is een van mijn favorieten. Zijn gedichten hebben altijd een aangename terloopsheid, alsof het geen gedichten zijn. Een vanzelfsprekendheid.
Op Vroman zal ik in deze blog vaker terugkomen. Vooral ook omdat hij veel gedichten van tekeningen voorziet en beeld in deze blog, zoals eerder gezegd, een belangrijke rol speelt. Deze blog heet niet voor niets: ZIE gedichten.
De nacht van 14 mei 1940, luttele uren vóór het bombardement op Rotterdam, is een van de spannendste nachten uit Vromans leven geweest. Terwijl de Nazi's Nederland binnenvielen, nam de joodse biologiestudent overhaast vanuit Utrecht een taxi richting kust. In zijn geboorteplaats Gouda had hij een korte stop om afscheid te nemen van zijn ouders. Zijn verloofde zag hij zeven jaar later pas terug.
In 2007 heeft de gemeente Gouda aan Vroman gevraagd zijn herinneringen aan zijn geboortestad te verbeelden. Dat resulteerde in een prachtige zeefdruk: Mijn eigen Gouda
Let vooral op de rechteronderzijde van dit gedicht. Hier brokkelt de pagina af. Vroman zelf zegt hierover dat dat met zijn geheugen te maken heeft: dat neemt af. Maar als je nauwer kijkt zie je dat de afbrokkelende pagina langzaamaan verandert in een landkaart. Een kuststrook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten